ready for take off...

Maar op het laatst loopt het toch wat anders dan verwacht.... afgelopen zaterdag is namelijk mijn schoonvader overleden. Niet onverwacht maar uiteindelijk wel snel gegaan. Wij hadden weinig contact met hem; ik heb hem denk ik 3 of 4 keer gezien (hoort uiteraard een verhaal bij). Maar het blijft natuurlijk wel de vader van Jan + de opa van de jongens en de begrafenis voor aankomende donderdag vraagt zo zijn aandacht. Gelukkig ben ik goed voorbereid en dat maakt dat ik 6 juli gewoon kan vertrekken.....

…. wat neem ik nou wel en niet mee en op hoeveel kilo kom ik dan? Met de weegschaal erbij kom ik erachter dat een paar sokken 50 gr is, een t-shirt al gauw 150 gr en mijn regenjas maar liefst bijna 700 gram! Maar ja, die regenjas is natuurlijk wel prioriteit nr. 1 ☺. Ik schat dat ik uiteindelijk alles bijelkaar incl. eten en drinken zo’n 20 kilo aan mijn fiets zal hebben hangen. Tel daar mijn gewicht bij op, de fiets zelf en dat betekent dat ik tijdens het fietsen voortdurend een kleine honderd kilo aan het verplaatsen ben.
De afgelopen tijd heb ik vaak de vraag gekregen ‘waarom doe je het’ of ‘wat hoop je dat het je brengt?’ In 2010 heb ik mijn winterreis afgesloten met een gedichtje van Rumi, over dat ene waar je voor leeft en werkt, waar je het allemaal voor doet:

Er is 1 ding op de wereld,
wat je nooit mag vergeten.
Wanneer je alles vergeet,
maar dat ene niet,
dan hoef je je nergens zorgen over te maken.
Maar wanneer je overal aan denkt,
alles doet en niets vergeet,
behalve dat ene,
dan heb je eigenlijk niets gedaan.

Zo ongeveer dus. In mijn studietijd trokken de Scandinavische landen mij al en toen ik 25 was ben ik met Judy vanaf de poolcirkel in Finland (Rovaniemi) naar de Noordkaap gefietst. Ik vond het zo’n bijzonder landschap en het heeft mij niet meer los gelaten. De natuur is ongelofelijk mooi met de bergen, de uitgestrektheid, de bijbehorende stilte, de fjorden, de kust , etc. En al dat moois ga ik zien per fiets en per voet. Twee activiteiten die ik ontzettend graag doe en waar ik veel plezier aan beleef en voldoening uit haal. Dat is wel de belangrijkste reden. Daarnaast natuurlijk het avontuur van het onbekende; elke dag iets nieuws, anders, onverwachts, zeker omdat ik alleen ga. En tenslotte, het is vakantie en dus de TIJD die ik voor mezelf ga hebben. Ik heb onlangs het boek “Neem de tijd, overleven in de to go-maatschappij” gelezen van Koen Haeges, Een mooi boek over de onvrede over het gebrek aan tijd en de wortels van onze haast. Een antwoord dat de schrijver in het boek geeft is dat we weer baas moeten worden over onze eigen tijd – en regisseur van ons eigen leven. Werkelijke vrijheid, dat is zelf bepalen hoelang een uur of een dag duurt: neem de tijd. En dat is precies wat ik ga doen.

Neem de tijd maar …... mijn eerste reisdoel na aankomst is Preikestølen, ofwel de preekstoel, een klif, die 605 meter loodrecht boven de Lysefjord uitsteekt. De tocht naar deze klif is 1 van de meest belopen routes van Noorwegen. Jaarlijks maken zo’n 110.000 mensen deze tocht om op dit spectaculaire uitzichtspunt te staan. Nu ben ik niet zo’n toeristisch beest maar deze wil ik toch echt graag doen. Twee jaar geleden sprak ik tijdens mijn wintertocht een man uit Stavanger hierover en die zei: “ if you go, you have to go on monday morning and be there at seven o’ clock. For sure, it will be quiet and probably you’ll be the only one”.
Dat heb ik in mijn oren geknoopt dus na mijn aankomst op zaterdag 6 juli fiets ik zondag naar het beginpunt van deze wandeling, sta ik maandagochtend om 4 uur op (het is dan natuurlijk licht) om om 7 uur op de preekstoel te staan. Maar ik neem wel de tijd! Nieuwsgierig geworden? Klik op bijgaande link voor een 1 minuut filmpje over de wandeling naar de top (of kopieren in je browser als het niet werkt).

http://www.visitnorway.com/en/Where-to-go/Fjord-Norway/Ryfylke/What-to-do-in-Ryfylke/Hiking-in-the-Preikestolen-The-Pulpit-Rock-/?media=video

Hoe het uitpakt gaan jullie van mij horen met reisverslagen, foto’s en een paar filmpjes. Ha det bra og hilsen, Sylvia