Fietswandelen, Eplet, zeekayakken en .....

Dit is een lang reisverslag met 29 foto's (ik kan niet kiezen) . Voor alle foto's moet je naar 'ga naar overzicht' rechtsonder bij de getoonde foto's. De laatste foto's vind ik nl. het mooist.
Als je wilt moet je er dus wel even voor gaan zitten ...... Het wordt inmiddels meer een persoonlijk dagboek.

Ik pak de draad op vanaf Haugastol, beginpunt van de Rallarvegen. De Rallarvegen heb ik in 2 dagen gedaan en dat is een tocht die moeilijk is te beschrijven. Toen ik daar fietste, nou ja fietste ...., kwam het woord fietswandelen bij mij op. Het is eigenlijk een wat breder wandelpad door de bergen wat je normaal loopt en nu op de fiets doet. Grote gaten en keien horen daarbij en afstappen dus ook. Wat het bijzonder maakt is dat je in de bergen fietst waar je normaal loopt. Ruig landschap met veel rots, water en zelfs een kort sneeuwveldje overgestoken. Eigenlijk kom ik voortdurend ogen te kort, zo fascinerend is het allemaal om te zien. Na de overnachting in de DNT hut Hallingskeid kwam de echte afdaling van in totaal zo'n 30 km. Op sommige stukken ging ik net zo langzaam naar beneden als omhoog, 6 km p/u, lopen over een gruisweg met haarspeldbochten bij Vatnahalsen zoals ik nog nooit had gezien en de laatste 10 km over vlak asfalt met 40 km p/u. Zalig!
Eenmaal in Flam wist ik niet wat ik zag, zo toeristisch, vreselijk. Honderden Japanners die allemaal met de Flamsbana omhoog naar Myrdal gedaan. Een toeristisch treintje dat in 20 km 850 meter omhoog gaat (wat ik dus die ochtend gedaald had). Ik heb wat gegeten en ben direct met de bus door de tunnel gegaan naar Laerdal waar ik een vrij grote maar mooie camping had. Die tunnel is trouwens de langste tunnel van de wereld: 25 km waar de bus in zo'n 20 min. door heen gaat. De volgende ochtend fietste ik vrolijk weg maar ik had nog geen 200 meter afgelegd toen ik vervolgens weer voor een 6 km lange tunnel stond waar fietsers niet doorheen mogen en er geen weggetje omheen was. Dat had ik niet uit de kaart afgeleid. Dus ik weer naar het busstation en zag dat de bus om half elf zou gaan, half uurtje wachten, mooi toch. Maar al wat er kwam geen bus.....stond ook niemand dus dat gaf wel te denken..... Om 11 uur ging de touristinfo open en bleek die bus niet op zaterdag te gaan op dat tijdstip maar wel om kwart voor 1. Had ik mooi tijd om het Naturesenter voor Zalm te bezoeken. Mooi gedaan; prachtige film en veel geleerd over de Atlantische zalm. Hoe ze van de Laerdalrivier naar de zee gaan en eenmaal groot genoeg terugkeren naar de rivier, bijzonder hoe ze hun weg terugvinden net als duiven en bijen dat kunnen. Maar ook over een bacterie in de rivier waardoor veel Noorse zalm sterft.
Uiteindelijk kwam ik met de bus in Sogn waarvan ik dacht: volgens mij is dit het plaatsje waar ik destijds geeindigd ben met Bergans (die prijs die ik had gewonnen). En jawel, ik kwam langs het hotel waar we sliepen en waar ik 's ochtends om half zeven hoorde dat Michael Jackson was overleden.
Ik kreeg in Sogn trouwens nog een aardige schrik. Ik had de kilometerteller van mijn fiets gehaald voor het vervoer in de bus (wat achteraf niet nodig bleek want hij stond gewoon in het gangpad) en in mijn jaszak gedaan met de rits dicht. Sta ik daar bij de fiets, is mijn rits van de jas open en geen kilometerteller! Ik snap nog steeds niet hoe die rits is open gegaan. Tja......ik hang de tassen op de fiets, besluit toch maar te gaan en zie ineens de buschauffeur lopen. Het was het eindstation voor de bus. Ik de bus in en jawel, daar lag die waar ik gezeten had. Ik weer helemaal blij. En vervolgens ben ik naar Eplet gefietst, voor wie het leuk vindt www.eplet.net en een filmpje:

http://www.visitnorway.com/en/Where-to-go/Fjord-Norway/Sognefjord/What-to-do-in-the-Sognefjord-area/Bicycling-along-the-Sognefjord/?media=video

Eplet in Solvorn is een paradijsje op aarde. Een ecologische farmcamping/hostel met een geweldige vriendelijke sfeer en positieve energie. De eigenaar heeft vroeger zelf veel gefietst. Leuke huiskamer, goede keuken, hangmatten met prachtig uitzicht over de Lustrafjord, een zijarm van de Sognefjord (die geloof ik de grootste is van Noorwegen). Heerlijke sapjes, frambozen, jam etc. eigen tuin. Dat doen ze heel erg goed. En hier zit ik een paar dagen waarin ik veel leuke mensen ontmoet. Een Amerikaan uit Montana die in Amsterdam begonnen is met fietsen omdat hij ergens nog Noorse voorouders heeft, een 55- jarige Belg die al met pensioen is en in Brugge is begonnen met fietsen. En gezellige Nederlanders die ruim wijn uit Nederland hadden meegenomen die we ruim op het terras hebben zitten drinken ....... :-)
En hier heb ik op mijn verjaardag een kayaktocht gemaakt in de Lustrafjord. Gaaf om te doen, zo'n zeekayak glijdt heel soepel door het water. Het is een kayakbedrijf van Nederlanders die in Noorwegen wonen en ik zat samen met 1 van die zonen in de kayak. Hij heeft me veel verteld over het wonen en leven in Noorwegen.
En natuurlijk heb ik van jullie de nodige sms'jes en mailtjes met felicitaties ontvangen, heel leuk. Ik heb bij Eplet een goede facetime verbinding dus de heertjes Schipper hebben voor mij gezongen via facetime, ik kon ze goed zien en horen en dan zijn ze toch dichtbij.
En dan weer een hoogtepuntje, A view fit for a queen: Molden. De eigenaar had al gezegd dat ik die tocht beslist moest doen. I.v.m. de voorspelde regen 's middags ben ik 's ochtends om 7 uur vertrokken. Eerst met de mountainbike in een uurtje naar naar 450 meter en daarna lopend verder naar Molden, een top op 1118 meter. Ik dacht dat ik al veel moois gezien had maar dit was wel een overtreffende trap. Het uitzicht over de fjord en 1100 meter loodrecht naar beneden kijken in de fjord. Grandioos! Ik weet of de foto's het laten zien maar de grote hoogte, de verschillende kleuren van het water, de rimpelingen , de glinsteringen, de bergen....ik vond het net zo mooi en in een bepaald opzicht mooier dan Preikestolen en dat wil wel wat zeggen. Eenmaal afgedaald weer met de fiets verder waarbij ik op hoogte bleef en steeds verschillende uitzichten op de fjord had. Tenslotte door het bos naar beneden waarbij ik nu ook weet dat ik dat gehobbel en gestuiter met een mountainbike maar niks vind. Want mountainbiken had ik eigenlijk nog nooit gedaan. Het leek bij tijden meer op veldrijden: steil, modder met veel kuilen en keien.
En nu klettert de regen er vrolijk uit en morgen ook de hele dag is de voorspelling dus dat wordt een leesdagje. Donderdag verlaat ik Eplet en fiets ik in een paar dagen naar de Jotunheimen om o.a. de Besseggengraat te wandelen met Lisbeth.
Wordt vervolgd met vast weer mooie plaatjes! Hartelijke groet, Sylvia